"വിശന്നു കരയവേ,നിനക്കുഞാനെന്തേകുവാന്
ജന്മം പകര്ന്നതില്ലെങ്കിലുമമ്മതന്
ജന്മജന്മാന്തര പുണ്യമായ് മാറിനീ!
അമ്മതന് കണ്ണുനീര് പൊയ്കയില് മൊട്ടിട്ട,
എങ്ങുനിന്നെത്തിയീ കൈകളില് ഓമലേ,?!
ഇന്നെന്റ്റെ മാനസം പുണരുന്ന പൈതലേ!
ചെഞ്ജുണ്ടില് തേനും വയമ്പും നിറച്ചു ഞാന്,
അമ്മിഞ്ഞപ്പാലോളം ശ്രേഷ്ടമായ് തന്നു ഞാന്!
"അന്നൊരു പാതിരാ,പൂമരച്ചോട്ടിലായ്,
ആരോവലിച്ചിട്ട പൊതിക്കെട്ടുപോലെനീ......!
ശ്വാനന് മണത്തടുത്തെത്തുന്ന മുന്പെയായ് ,
ജീവന്റ്റെസ്പന്ദനം സ്വായത്തമാക്കി ഞാന് !
"ചെഞ്ജോര പൊടിയുമാറുള്ള പൂമെയ്യിനെ
മാറോടു ചേര്ത്തുഞാന് ചുംബിച്ചുറക്കവേ,
ഏങ്ങിക്കരഞ്ഞവള് ,വിഷപ്പിന്റ്റെ ചൂടിനാല്
കണ്ണുനീര്പ്പാലിനാല് ഞാനവള്ക്കമ്മയായ്!
"ലോകം വിരല് ചൂണ്ടി,എന് പ്രിയന് പോലുമേ!
കാലം തിരുത്തട്ടെ എന്നാശവെച്ചു ഞാന്!
ആരും പഴിക്കാതെയില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
ഈയമ്മ നിന്നെ,പിരിഞ്ഞില്ല പ്രാണനേ!
താരങ്ങള് പോലെകണ്ചിമ്മുന്ന നിന് മുഖം !
അമ്മതന് കണ്ണുനീര് ബാഷ്പമായ് തീര്ക്കയോ!?
താരാട്ടുപാടിഞാന് നിന്നെയുറക്കുമ്പോള് ,
താളംപിടിച്ചുനീ മൂളുന്നതെന്തിനായ്!?
'ജന്മസാഫല്യമാംമാതൃത്വമിന്നിതാ-
കര്മ്മസാഫല്യമായ് മാറുന്നു ഓമലേ!
നിശ്ചലമാകില്ല കാലമതുസത്യമേ,നാളെ നീ-
വസന്തത്തില്, വിടരുന്ന പൂവാകും !,'
"ഏതൊരു ശലഭവും നിന്മധുനുകരുവാ-
നാശിച്ചു വന്നിടാം, നിന് ഹൃത്ത് നേടിടാം !
കന്യാമറിയമാം അമ്മതന് സ്നേഹത്തെ,
തള്ളിപ്പറഞ്ഞോടി പോകരുതോമലേ!"
"അമ്മയ്ക്ക് നീയല്ലാതാരുമില്ലോമനേ!
അമ്മതന് പ്രാണനും,അതിലുള്ള താളവും
എന്റ്റെ സര്വ്വസ്വവും നീതന്നെ ജീവനേ.....!"
"കരയുന്നതെന്തിനായോമലേ,ഇനിമുതല്
താതനും,ജ്യേഷ്ടനും ഒക്കെയും അമ്മതാന് !"
ഇനിയൊരു സ്നേഹവും വ്യര്ത്ഥമാംരീതിയില്
നിന്ഹൃത്തിലമ്മതന് സ്നേഹം നിറഞ്ഞിടും !"
താരാട്ടുപാടിഞാന് താമാരപ്പൂവിനെ,
താലോലമാട്ടിയുറക്കിക്കിടത്തവേ,
ഏറെപ്രതീക്ഷയോടെന് കുഞ്ഞുമോളുടെ
വാരിളം പൂനെറ്റി മുത്തം പകര്ന്നുഞാന് !
"മകളേ നിനക്കായി നല്കിഞാനെന് ജന്മം !
മനസ്സില് കുടിവെച്ച പ്രണയവും മാഞ്ഞുപോയ്!
മാതൃത്വമെന്നതാം ഭാഗ്യത്തെക്കാളേറെ,
മാറ്റുള്ളതല്ലൊന്നും! നീയും അറിഞ്ഞിടൂ;"
അമൃതമായ് മാറുവാന് കഴിവതില്ലമ്മയ്ക്ക്
എങ്കിലും കഴിയുമീയമ്മയ്ക്ക് പലതും......!"ജന്മം പകര്ന്നതില്ലെങ്കിലുമമ്മതന്
ജന്മജന്മാന്തര പുണ്യമായ് മാറിനീ!
അമ്മതന് കണ്ണുനീര് പൊയ്കയില് മൊട്ടിട്ട,
ആമ്പലാം സൌരഭ്യപുഷ്പമേ,ജീവനേ!
എങ്ങുനിന്നെത്തിയീ കൈകളില് ഓമലേ,?!
ഇന്നെന്റ്റെ മാനസം പുണരുന്ന പൈതലേ!
ചെഞ്ജുണ്ടില് തേനും വയമ്പും നിറച്ചു ഞാന്,
അമ്മിഞ്ഞപ്പാലോളം ശ്രേഷ്ടമായ് തന്നു ഞാന്!
"അന്നൊരു പാതിരാ,പൂമരച്ചോട്ടിലായ്,
ആരോവലിച്ചിട്ട പൊതിക്കെട്ടുപോലെനീ......!
ശ്വാനന് മണത്തടുത്തെത്തുന്ന മുന്പെയായ് ,
ജീവന്റ്റെസ്പന്ദനം സ്വായത്തമാക്കി ഞാന് !
"ചെഞ്ജോര പൊടിയുമാറുള്ള പൂമെയ്യിനെ
മാറോടു ചേര്ത്തുഞാന് ചുംബിച്ചുറക്കവേ,
ഏങ്ങിക്കരഞ്ഞവള് ,വിഷപ്പിന്റ്റെ ചൂടിനാല്
കണ്ണുനീര്പ്പാലിനാല് ഞാനവള്ക്കമ്മയായ്!
"ലോകം വിരല് ചൂണ്ടി,എന് പ്രിയന് പോലുമേ!
കാലം തിരുത്തട്ടെ എന്നാശവെച്ചു ഞാന്!
ആരും പഴിക്കാതെയില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
ഈയമ്മ നിന്നെ,പിരിഞ്ഞില്ല പ്രാണനേ!
താരങ്ങള് പോലെകണ്ചിമ്മുന്ന നിന് മുഖം !
അമ്മതന് കണ്ണുനീര് ബാഷ്പമായ് തീര്ക്കയോ!?
താരാട്ടുപാടിഞാന് നിന്നെയുറക്കുമ്പോള് ,
താളംപിടിച്ചുനീ മൂളുന്നതെന്തിനായ്!?
'ജന്മസാഫല്യമാംമാതൃത്വമിന്നിതാ-
കര്മ്മസാഫല്യമായ് മാറുന്നു ഓമലേ!
നിശ്ചലമാകില്ല കാലമതുസത്യമേ,നാളെ നീ-
വസന്തത്തില്, വിടരുന്ന പൂവാകും !,'
"ഏതൊരു ശലഭവും നിന്മധുനുകരുവാ-
നാശിച്ചു വന്നിടാം, നിന് ഹൃത്ത് നേടിടാം !
കന്യാമറിയമാം അമ്മതന് സ്നേഹത്തെ,
തള്ളിപ്പറഞ്ഞോടി പോകരുതോമലേ!"
"അമ്മയ്ക്ക് നീയല്ലാതാരുമില്ലോമനേ!
അമ്മതന് പ്രാണനും,അതിലുള്ള താളവും
എന്റ്റെ സര്വ്വസ്വവും നീതന്നെ ജീവനേ.....!"
"കരയുന്നതെന്തിനായോമലേ,ഇനിമുതല്
താതനും,ജ്യേഷ്ടനും ഒക്കെയും അമ്മതാന് !"
ഇനിയൊരു സ്നേഹവും വ്യര്ത്ഥമാംരീതിയില്
നിന്ഹൃത്തിലമ്മതന് സ്നേഹം നിറഞ്ഞിടും !"
താരാട്ടുപാടിഞാന് താമാരപ്പൂവിനെ,
താലോലമാട്ടിയുറക്കിക്കിടത്തവേ,
ഏറെപ്രതീക്ഷയോടെന് കുഞ്ഞുമോളുടെ
വാരിളം പൂനെറ്റി മുത്തം പകര്ന്നുഞാന് !
"മകളേ നിനക്കായി നല്കിഞാനെന് ജന്മം !
മനസ്സില് കുടിവെച്ച പ്രണയവും മാഞ്ഞുപോയ്!
മാതൃത്വമെന്നതാം ഭാഗ്യത്തെക്കാളേറെ,
മാറ്റുള്ളതല്ലൊന്നും! നീയും അറിഞ്ഞിടൂ;"
